بوسه...ذرت...کباب...ولی عشق...!

 چه می‌گذرد در دلم
که عطر آهن تفته از کلماتم ریخته است
چه می‌گذرد در خیالم
که قل‌قل‌ نور از رگ‌هایم به گوش می‌رسد
چه می‌گذرد در سرم
که جرجر توفان بند شده در گلویم می‌لرزد
سراسر نام‌ها را گشته‌ام
و نام تو را پنهان کرده‌ام
می‌دانم شبی تاریک در پی است
و من به چراغ نامت محتاجم
توفان‌هایی سر چهارراه‌ها ایستاده‌اند و
انتظار مرا می‌کشند
و من به زورق نامت محتاجم
آفتاب را به سمت خانه‌ی تو گیج کرده‌ام
گل آفتابگردان وان‌گوک!
حضور تو چون شمعی ته دره کافی است
که مثل پلنگی به دامن زندگی دراُفتم
قرص ماه حل شده در آسمان
چه می‌گذرد در کتابم
که درختان بریده برمی‌خیزند
کاغذ می‌شوند
تا از تو سخن بگویم ...

و آغوشت اندک جایی برای زیستن...  

اندک جایی برای مردن و گریز از شهر که با هزار انگشت به وقاحت پاکی آسمان را متهم میکنند...!  

... نمیدونم چرا بیخودی دلم میگیره! این ببعی دلم باز داره بیخود بهونه میاره!

آخه ببعی من که خوبم تو چرا بدی؟!!

...

پنجشنبه یه روز رویایی بود! واقعا احساس میکردم دلم میخواد زمان وایسه و منو جوجه بمونیم واسه همیشه! 

احساس جداشدن و رفتن به خونه منو یاد شعر شمس مینداخت... که میگه: ازتو جداشدم چون برگی از درخت! درد کنده شدن با من است...! 

بوسه بارون میشدم... انگار با روحم داشت خاله بازی میکرد!   

ذرت...کباب..و عشق... 

به چیزی که میخواستم رسیدم! به چیزی که توقلبم بود رسیدم! همون عشق نابی که دیگه رفته بود قاتی خاطره ها... 

جوجه منو رسوند به چیزایی که میخواستم. تو ماهی... عشقی... 

با عشق هرچی که اون روز اراده کردمو برام میخرید! (: فقط کافی بود من لب تر میکردم! (: 

چقدر عشق بهم دادی جوجه... یه دفه حرفات به سمت روحم هجوم می آوردو منو شکست میداد! 

روحم ناز میشد. ملایم... ناز... بوسه...خواب... 

در عین حالی که جسممو تغذیه میکردی و چیزای خوشمزه بهش میدادی روحمم تغذیه میکردی تا هیچ کمبودی حس نکنم! 

وای جوجه چقدر به بوی تو احتیاج دارم!... هیچ کجا بوی تو رو حس نمیکنم! همه گم شدن برای چشمای من... 

... بوی تو بوی دستهای خداست که گلهایش را کاشته به خانه ی خود می رود... 

پ.ن: جوجو خانومی نمیتونم برات نظر بذارم چرا؟! 

پ.ن: یه چند وقتی دلم سکوت میخواد و آرامش...با حرف زیاد نمیتونم ارتباط برقرار کنم...