از نو زنده شدم

وقتی که به جز عشق هیچ چیز برایمان باقی نمانده باشد برای نخستین بار آگاه می شویم که فقط عشق کافی است.

از نو زنده شدم

وقتی که به جز عشق هیچ چیز برایمان باقی نمانده باشد برای نخستین بار آگاه می شویم که فقط عشق کافی است.

روزمره گی...

من میگم دانشگاه ما هاروارده و به علاوه استاداشم از خود لندن اومدن! شما باورتون نمیشه! دیروز من و مرجان تصمیم گرفتیم سر کلاس یکی از استادای فوق العاده باشعورمون !!!!! نریم! قابل ذکره که ایشون دکترای ادبیات انگلیسی دارن از هند!! ولی خییییییییییلی ببخشید!! اندازه یک خر نمیفهمن!!!!!!!!!! و انقدر در طول این چند ترم ما رو اذیت کرده که واقعا من که احساس میکنم پیر شدم!!!! از هرچی دانشگاه و استاده دیگه حالم بهم میخوره!! میبینید تو رو خدا چقد آدمو اذیت میکنن!؟ به قول مریم: این همه راه پامیشیم میایم اینجا٬خانواده هامون کلی خرجمون میکنن٬کلی وقت میذاریم٬اونوقت این آدمای خدا نشناس آدمو از زندگی بیزار میکنن!! چند روز پیش هم توی دانشگامون یه پسره خودکشی کرد!!!!!! خیلی دردناک هم این کارو کرد!! واقعا دلیل این چیزا رو کی میدونه؟؟؟ کی پاسخگوی اینهمه اتفاقات ناخوشاینده؟؟؟

بیچاره مریم چقدر گریه کرد دیشب!! خلاصه این استاد عزیزمون بهمون قول داده که این ترم مارو میندازه!!!!!!!!! قشنگه٬ نه؟؟؟؟!!!

(( چهارده روز دیگه ه ه ه ه ه ه ه.....!! ))

من دوشنبه 21 اردیبهشت‌ماه سال 1388 ساعت 10:08 ق.ظ

2 نظر

آغوش تو...

منو تو آغوشت بگیر میخوام بخوابم. آخه تو تنها کسی بودی که دادی جوابم. منو تو آغوشت بگیر میخوام برات بخونم. روی زمین چقدربده٬ میخوام پیشت بمونم! کی گفته باید بشکنم تا دستموبگیری؟ خسته شدم از عمری غربت وغم و اسیری٬ کی گفته باید گریه ی شبامودر بیاری تا لحظه ای وقت شریفت رو واسم بذاری؟

توی آغوش تو آرامش محضه٬ منو با خودت ببر٬حتی یه لحظه! بغلم کن٬ منو بردار ببرم دور٬ببرم از این زمین سرد و ناجور!

توی آغوش تو از درد خبری نیست. از دروغ و حرفای زرد خبری نیست... توی آغوش تو دیگه تنهانیستم٬ هر نفس اسیر دست غمها نیستم....

(( پونزده روز دیگه مونده تامن به دنیا بیام...!))