من ولی تمام استخوان بودنم
لحظه های ساده ی سرودنم
درد میکند
انحنای روح من
شانه های خسته ی غرور من
تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است
کتف گریه های بی بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است...
...
چقدر بده که گاهی اوقات اینجوری میشه... دلم ساده میشکنه... مثل قلب یه کبوتر کوچولو...
تو که نمیخوای منو بشکنی ها؟!...
قربون دلت برم من:*
مرجان خانومی
گاهی پیش میاد
بدون اینکه آدما بخوان
یه لحظه هایی هست که با هر بهونه ای میشه ساده شکست
...
میفهممت
میدونی
هیچوقت اصل رو فراموش نکن
از این اتفاقای کوچیک همیشه هست
مرجان خانومی مهربونمییییییییییییییییییی:*
سلام
حال این روزای منو داری گلم
سلام گلک. خوبی؟ جوجه خوبه؟ سه تا پست جدیدت خیلی قشنگ بود. باز که اول دل بلوریت غبار گرفته! ایشاالله که جوجه یه دستمال از جنس عشق بگیره دستش و غبارشو بگیره. با یه دنیا آرزوی عشق و سلامتی از طرف من و مجید موشی برای تو و جوجه ی عزیزت.
کسی آرام میآید نگاهش خیس عرفان است
قدم هایش پر از معنا ، دلش از جنس باران است
کسی فانوس بر دستش ، بسان نور میآید . . .
امید قلب ما روزی ز راه دور می آید...
شاید یه تکرار شیرین...
فقط همینو تونستم برات بنویسم...
سبز باشی...
سلام مرجان جونم. منم همین جوری شدم......افسرده.......